ภาวะโลกร้อน คุกคามปะการังในอ่าวเม็กซิโกและแคริบเบียน แนวปะการังในอ่าวเม็กซิโกและแคริบเบียนเป็นระบบนิเวศที่หลากหลายและมีความสำคัญระดับโลก ภูมิภาคเหล่านี้ประกอบด้วยแนวปะการังมากกว่า 10% ของโลกและเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของปลาหลายร้อยชนิด และให้ผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจมากกว่า 6 พันล้านดอลลาร์จากการประมง การท่องเที่ยว และบริการระบบนิเวศอื่นๆ แต่ในช่วงสี่ทศวรรษที่ผ่านมา
การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและแรงกดดันในท้องถิ่น เช่น การตกปลามากเกินไป มลพิษ และสิ่งมีชีวิตที่รุกรานได้ส่งผลกระทบอย่างหนัก โดยเฉลี่ยแล้ว ปะการังมีชีวิตครอบคลุมพื้นที่น้อยกว่า 10% ของพื้นผิวแนวปะการังส่วนใหญ่ในภูมิภาค ความเครียดจากความร้อนเป็นตัวการสำคัญของการลดลงนี้ มันสามารถทำให้เกิดปรากฏการณ์ที่เรียกว่า การ ฟอกสีปะการัง ซึ่งปะการังขับสาหร่ายที่มีสีสันซึ่งให้อาหารส่วนใหญ่
หากสาหร่ายกลับมา ปะการังก็สามารถอยู่รอดได้ แต่การที่อุณหภูมิสูงหรือการฟอกขาวติดต่อกันเป็นเวลานานจะทำให้ปะการังตายได้จำนวนมาก ตั้งแต่ปี 1987 ฟลอริดาคีย์เพียงแห่งเดียวได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ฟอกขาวที่สำคัญอย่างน้อยหกครั้ง โดยมีหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั่วทั้งภูมิภาค ในการศึกษาใหม่ที่ตีพิมพ์ในJournal of Geophysical Research Biogeosciences
ภาวะโลกร้อน อุณหภูมิพื้นผิวทะเลในพื้นที่เพิ่มขึ้นประมาณ 0.3°C–0.4°C
Lawman et al ใช้การจำลองแบบจำลองสภาพภูมิอากาศในช่วงปี 2015 ถึง 2100 เพื่อประเมินว่าความเครียดจากความร้อนและการทำให้เป็นกรดในมหาสมุทรซึ่งเกิดจากระดับคาร์บอนไดออกไซด์ที่เพิ่มขึ้น จะส่งผลต่อปะการังในอ่าวเม็กซิโกและแคริบเบียนอย่างไร ผู้เขียนยังแบ่งอุณหภูมิแบบจำลองและอัตราการเป็นกรดตามภูมิภาค พวกเขาพบว่าขึ้นอยู่กับการจำลอง อุณหภูมิพื้นผิวทะเลในพื้นที่เพิ่มขึ้นประมาณ 0.3°C–0.4°C ต่อทศวรรษตลอดศตวรรษที่ 21 (หรือ 2°C–2.8°C สะสมภายในสิ้นศตวรรษ)
หากการประมาณการเหล่านี้พิสูจน์ได้อย่างแม่นยำ อุณหภูมิของมหาสมุทรจะเกินเกณฑ์การฟอกขาวของปะการังในภูมิภาคในช่วงกลางศตวรรษ ซึ่งบ่งชี้ว่าความเครียดจากความร้อนจะส่งผลกระทบอย่างรวดเร็วและรุนแรงต่อแนวปะการังมากกว่าเมื่อเทียบกับการทำให้เป็นกรด อย่างไรก็ตาม ในบางภูมิภาค อุณหภูมิของมหาสมุทรอาจเปลี่ยนแปลงช้ากว่าปกติ ผู้เขียนแนะนำว่าภูมิภาคเหล่านี้สามารถจัดลำดับความสำคัญสำหรับการป้องกันเป็นผู้ลี้ภัยจากสภาพภูมิอากาศ
การค้นพบนี้สามารถนำมารวมกับการศึกษาที่เน้นที่ปัจจัยกดดันจากปะการังอื่น ๆ เพื่อสร้างแผนที่ความเสี่ยงระดับภูมิภาคที่ครอบคลุมเพื่อแจ้งการจัดการที่ดีขึ้น ผู้เขียนสรุปว่าหากไม่มีความพยายามในการบรรเทาผลกระทบที่มีนัยสำคัญและมีเป้าหมาย ความเครียดจากอุณหภูมิที่สูงขึ้นและการทำให้เป็นกรดในมหาสมุทรอาจทำลายปะการังที่มีอยู่จำนวนมากในอ่าวเม็กซิโกและแคริบเบียนภายในปี 2100
x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x
เรียบเรียงโดย แทงบอล
